Odpowiadamy na Państwa zapytania w ciągu 24 godzin. Jeżeli mają Państwo sprawy, które wymagają pilnego załatwienia, serdecznie zapraszamy do kontaktu telefonicznego.

W dniu 31 marca 2020 r. Parlament dokonał nowelizacji ustawy o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustawa (Dz.U. z 2020 r. poz. 568).

W wyniku tej nowelizacji wprowadzony został art. 1 pkt. 14, na mocy którego dodano art. 15 k, który stanowi:

„1. Odstąpienie od umowy w trybie określonym w art. 47 ust. 4 ustawy z dnia 24 listopada 2017 r. o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych lub rozwiązanie przez organizatora turystyki umowy o udział w imprezie turystycznej w trybie określonym w art. 47 ust. 5 pkt 2 tej ustawy, które to odstąpienie od umowy lub rozwiązanie umowy pozostaje w bezpośrednim związku z wybuchem epidemii wirusa SARS-CoV-2, jest skuteczne z mocy prawa po upływie 180 dni od dnia powiadomienia przez podróżnego o odstąpieniu lub powiadomienia o rozwiązaniu przez organizatora turystyki.

2. Odstąpienie od umowy bądź jej rozwiązanie, o którym mowa w ust. 1, nie jest skuteczne w przypadku wyrażenia przez podróżnego zgody na otrzymanie w zamian od organizatora turystyki vouchera do realizacji na poczet przyszłych imprez turystycznych w ciągu roku od dnia, w którym miała się odbyć impreza turystyczna.

3. Wartość vouchera, o którym mowa w ust. 2, nie może być niższa niż kwota wpłacona na poczet realizacji dotychczasowej umowy o imprezę turystyczną.

4. Środki odpowiadające wpłatom na poczet realizacji umów o imprezy turystyczne, w stosunku do których zastosowanie znajdzie ust. 2, podlegają ochronie na wypadek niewypłacalności organizatora turystyki.”

Niniejszy artykuł (art. 1 pkt 14 w zakresie dodanego art. 15 k) wszedł w życie z mocą WSTECZNĄ, tj. od dnia 13 marca 2020 r. Czyli wywołuje skutek w stosunku do znacznej części odwołanych imprez turystycznych. Data 13 marca 2020 r., to data wydania Rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie ogłoszenia na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu zagrożenia epidemicznego (czyli wprowadzenia szeregu ograniczeń i restrykcji w zakresie praw obywatelskich), a więc data kiedy możliwym stało się odstąpienie od umowy o imprezę turystyczną.

SZACH I MAT

Warto przypomnieć, że zgodnie z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP

„Ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób. Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i praw.”

Jasne, rozporządzenie to zostało wydane na podstawie delegacji ustawowej tj. art. 46 ust. 2 i 4 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. z 2019 r. poz. 1239 i 1495 oraz z 2020 r. poz. 284, 322 i 374), ale moim zdaniem (nie tylko moim) z jej przekroczeniem. Ale to temat na inny artykuł.

REASUMUJĄC, przekładając język prawny na Nasze,

W wyniku tej ustawy Parlament skredytował działalność biur podróży pieniędzmi prywatnymi. Pieniędzmi osób, które wykupiły wakacje, zapłaciły za nie, a następnie (nie ze swojej winy) nie wzięły w nich udziału.
Parlament hojnie rozporządził pieniędzmi obywateli (do czego nie miał prawa), na rzecz biur podróży. Pozbawiając czasowo (na 180 dni – wersja optymistyczna) właścicieli swojej własności.

Wisienka na torcie

Jeśli taka osoba wyzuta ze swojej własności (pieniędzy) zdecyduje się na „vouchera” to podlega ochronie (nie wiadomo czyjej) na wypadek niewypłacalności. Pozostałe osoby, takiej ochronie nie podlegają (tak należy wnioskować z zapisu).


Już tylko na marginesie należy wskazać, że zwrot świadczenia wzajemnego (pieniędzy) w czasach widma kryzysu przydałby się do podreperowania budżetu domowego, a być może uratowania własnej firmy.
Właścicielom wyzutym ze swojej własności, pozostaje tylko jedno, oczekiwanie 180 dni na zwrot swoich pieniędzy i nadzieja, że dane biuro podróży nie ogłosi upadłości. Zaś dla swojej firmy, (budżetu domowego) pozostaje im udać się do banku i zaciągnąć kredyt/pożyczkę niestety oprocentowany – bo korzystanie z cudzego kapitału kosztuje.

Autor: Adwokat Jarosław Cmok

Jarosław Cmok

Doświadczenie zawodowe zdobywałem początkowo pracując jako Policjant, prowadząc sprawy z zakresu przestępstw kryminalnych, a także gospodarczych. Następnie praktykując w renomowanych Kancelariach Adwokackich i Radcowskich z terenu Gliwic.